Blog Post

Eet (je) slim

  • door Annelien Prins
  • 29 nov, 2017

We vergeten vaak dat wat we eten ook effect heeft op de hersenen en hoe we ons vervolgens voelen en gedragen.

Vorige week was het zover en ben ik flink bijgepraat over de nieuwste onderzoeksresultaten op het gebied van gezonde voeding. Ik keek er naar uit! Dit is iets waar m'n interesse ligt en waar ik m'n werk van heb gemaakt.

Het publiekssymposium ‘Eet (je) Slim’ gaf antwoorden op de volgende wetenswaardige vragen:


·        Waarom kun je dóór blijven eten terwijl je eigenlijk al vol zit?

·         Waarom blijven we bepaalde dingen eten, terwijl we weten dat we dat niet zouden moeten doen?

·         Waarom is bepaalde voeding verleidend?

·         Hoe kun je eetlust remmen?

·         Het zogenaamde kweekvlees, is dat voedsel van de toekomst?

·         Hoe kunnen we beter oud worden?

·         Zijn wij wat we eten?

·         Hoe beïnvloedt voedsel ons brein en, andersom, hoe beïnvloedt ons brein onze voedselkeuze?

·         Hoe werkt die brein-darm/darm-brein as?

·         Kunnen we onszelf slim eten?


Ik had er hoge verwachtingen van… en terecht. Het was een inspirerend dagje. Om te beginnen hebben we ontdekt dat sommige wormpjes exact hetzelfde proeven als het bruine dunne vliesje dat soms nog om een pinda zit. Aha! Ze zijn trouwens ook zeer voedzaam en duurzaam. De sprinkhaan -zo’n grote die je met z’n ogen aankijkt- liet ik in de haast onderweg naar m’n mond op tafel vallen. Gênant… Had ik al verteld dat insecten tot mijn favoriete diersoorten behoren? ;-) De smaak viel op zich best mee…, maar de textuur, niet mijn ding. Zijn/haar pootjes, vleugeltjes, vliesjes  I don’t know  heb ik uiteindelijk tussen m'n tanden weg moeten flossen. Ja precies, ’s avonds pas. Zo’n krakerige sprinkhaan voorgeschoteld krijgen onder het mom van, je eet toch ook garnaal? Uh ja, dat is een goede vergelijking…!? Ik hou het maar bij mijn energyreep gemaakt met ananas, kokos en fijngemalen krekel. Dat dan weer wel! Zonder ironisch te zijn…, dat is oprecht lekker!


Verder werden eigenlijk de conclusies bevestigd die ik tijdens mijn studie ook al getrokken had. Het gaat vooral om de dopamine, serotonine en endorfine (kom ik een andere keer op terug). Heb ik toch niet voor niets zo hard geploeterd om het certificaat ‘Lifestyle Coaching’ te behalen. En herhaling en bevestiging van theorie is altijd goed. Een andere conclusie komt overeen met de richtlijnen van de Gezondheidsraad: Wil je het optimale uit je voeding halen? Eet en drink dan zo vaak mogelijk volgens de nieuwe schijf van vijf. Als je dan je eetgedrag ook nog eens weet af te stemmen op de activiteiten die je doet, dan ben je helemaal goed bezig!


Nadat ik thuis kwam van het symposium was het al ver na etenstijd en had ik -ondanks mijn heerlijke, uitgebreide uber gezonde lunch- trek gekregen. Waar ik voorheen op zo’n vrijdagavond misschien wel een pizza uit de diepvries zou halen en in de oven zou gooien, had ik nu ineens enorm veel zin in lekkere, dikke, sappige, knapperige sperziebonen… Serieus! Mijn leukerd trok ook al even z'n wenkbrauwen op, maar had net toevallig een hele zak gehaald! That’s my man! Doordat ik de hele dag weer eens gehoord had hoeveel nuttige voedingstoffen er in peulvruchten zitten, kreeg ik echt zin om mijn tanden in die boontjes te zetten! Ze waren overigens heerlijk! Ik voelde me er direct slimmer door. Nee, grapje. (Die laatste zin dan he?) We moeten serieus eens met z’n allen van dat stigma af dat gezond eten niet lekker is. Ook voedingsexperts doen daar nog steeds aan mee. In een volgende blog zal ik wat vertellen over het onderzoek van Katja Schuurman (Bodyscan), dat hier betrekking op heeft.


Om tenslotte nog even terug te komen op die schijf van vijf, die op bijna alle bovenstaande vragen betrekking heeft: Op de website van het voedingscentrum kun je een eetdagboek bijhouden (Mijn eetmeter). Het is gratis en ik raad het iedereen aan. Het kan geen kwaad om eens na te gaan wat je nou precies eet. Zie het als een health check, net als bloed prikken, röntgenscan of rectaal onderzoek voor mijn part. Zo’n eetdagboek invullen kan gewoon via internet, dat scheelt een hoop! Letterlijk en figuurlijk... Na een paar dagen heb je een duidelijk overzicht waarin je ziet welke voedingsstoffen (vet, koolhydraten, eiwitten, vitamines en minaralen) je gemiddeld binnen krijgt en wat je overschotten en tekorten zijn. Daarmee kun je gerichte aanpassingen doen aan je voedingspatroon om dichter bij die schijf van vijf te komen. Op den duur zul je gaan merken dat je in alle opzichten beter in je vel gaat zitten!


De website geeft je veel advies, maar wil je er persoonlijke hulp bij, dan kun je uiteraard contact met me opnemen.




door Annelien Prins 28 mei, 2018
Ik zag gisteren de documantaire bij VPRO Tegenlicht – Vleeskwekers. Een interessante ontwikkeling. Ik kan eerlijk gezegd niet wachten tot ik het eerst kweekvlees worstje in mijn mond kan steken.
door Annelien Prins 21 mei, 2018
De blender of (slow)juicer is voor veel mensen de favoriete keukenhulp en een handige manier om groente en fruit binnen te krijgen. Af en toe de blender gebruiken is prima, maar een sapje of smoothie heeft niet hetzelfde gezonde effect op je lichaam als het daadwerkelijk éten (kauwen) van groente en fruit.
door Annelien Prins 30 mrt, 2018
Waarom en hoe jíj voor een plantaardiger en duurzamer leefpatroon zou kunnen gaan, lees je in deze blog.
door Annelien Prins 06 feb, 2018
7 tips voor beeldschermgebruik bij kinderen
door Annelien Prins 31 dec, 2017
5 tips om je goede voornemens door te zetten
door Annelien Prins 12 nov, 2017

Gisteren heb ik 'Lost in translation' na lange tijd nogmaals gezien. Ken je die film? Ik vind 'm prachtig! Om even bij stil te staan...

Een intelligente jonge vrouw en een wijze oudere man ontmoeten elkaar aan een bar in Tokyo. Die immense stad is sowieso al een prachtige setting voor zo'n film. Beiden begrijpen weinig van de onbekende wereld om hen heen, maar ook hun eigen leven is verwarrend. Ze ontwikkelen een intense vriendschap en de grens naar een romance is flinterdun, maar wordt niet overschreden. Ik hou daarvan. 

Het gaat om aantrekkingskracht, begrip en respect.

De scene die zich afspeelt op een bed, bezit een prachtige dialoog. Een klein fragment staat hieronder. Zij is onzeker over zichzelf. Hij luistert, geeft haar vertrouwen en het gevoel dat ze mag zijn zoals ze is. *Zucht...*

De film geeft me de inspiratie om gewoon weer blogs te gaan schrijven. Het spookte al een tijdje door mijn gedachte, maar ik had nog niet de moed om het daadwerkelijk te doen. Mijn laatste blog dateert alweer van februari 2012. Destijds realiseerde ik me het effect van internet niet zo. Ik plaatste mijn reisverhalen voor mijn collega’s, vrienden en familie. Bladie bladie bla... Kon je het op eigen tempo lezen, mocht je daar behoefte aan hebben. ;-)

In ruim 5 jaar tijd is er veel veranderd  (zoiets als '#timeflies') en is voor mij de perceptie van een blog veranderd. Ik heb genoeg ideeën en onderwerpen, maar ik denk meer na over wie en wat ik ermee wil bereiken. Klantenbinding zou mooi zijn, maar laat ik eerlijk zijn. Het is ook die doorsnee geldingsdrang, zoals we dat allemaal in bepaalde mate wel hebben. 

Ik vind het gewoon leuk om te doen, maar ook spannend.  Wie gaat het lezen, in een tijd dat er zoveel keuze is? Jij? Met mijn toekomstige blogs wil ik verrassen, informeren en inspireren, met een tikkeltje ironie. Ik wil me graag verbinden en iets toevoegen in positieve zin, al is het maar een klein beetje. 

En tja..., alle beetjes helpen!

Meer posts
Share by: