Blog Post

Blenden

  • door Annelien Prins
  • 21 mei, 2018

Laat je lichaam het nuttige werk doen.

Mijn vorige blog eindigde ik met de tip om de blender niet te vaak te gebruiken. Hier ontving ik ook wat vragen over. Vandaar in deze blog wat extra toelichting.

De blender of (slow)juicer is voor veel mensen de favoriete keukenhulp en een handige manier om groente en fruit binnen te krijgen. Af en toe de blender gebruiken is lekker en prima, maar zo'n sapje of smoothie heeft niet hetzelfde gezonde effect op je lichaam als het daadwerkelijk éten (kauwen) van groente en fruit.

Uiteraard krijg je die vitamientjes wel binnen, maar al kauwend kan je lichaam er meer mee. Onbewerkt vast voedsel is beter voor je lichaam, met name door de manier waarop het door je lichaam verwerkt wordt. Als je bijvoorbeeld een hap uit een appel neemt, dan kauw je het in kleinere stukjes voordat je het doorslikt. Dat kauwen zorgt ervoor dat het spijsverteringsproces wordt geactiveerd, zodat de gezonde voedingsstoffen uit de appel beter worden opgenomen in het lichaam.

Een complete appel bestaat uit verschillende onderdelen zoals vezels, suikers, vitaminen, mineralen en ook enzymen. Die laatste helpen het lichaam bij het verteren van de voedingsstoffen. Tijdens het blenden kunnen de enzymen en vezels van de appel makkelijker ‘kapot’ gaan, dan als je er eventjes op kauwt. Zonde, want die vezels en enzymen zijn juist heel goed voor je lijf en zorgen er ook voor dat de de opname van de suikers wordt vertraagd. Dat is voor iedereen beter en met name ook als je diabetes hebt.

Vezels zorgen ervoor dat je sneller en langer een verzadigd gevoel krijgt. Ga maar eens na: In de vorm van een geperst sapje werk je met gemak (giet maar achterover) drie appels naar binnen, zonder dat je daarvan een vol gevoel krijgt. Je krijgt dan ook ineens in een hele klap snelle suikers te verwerken. Handig voor als je het direct nodig hebt bij een zware inspanning. Zo niet, dan wordt het opgeslagen in je lijf. Drie hele appels achter elkaar opeten, zal je wat meer moeite kosten. Je lichaam krijgt door het kauwen de tijd om jou aan te geven dat het genoeg is.

Al is het  -in het geval van een appel-  de vraag of je jezelf ook echt verzadigd voelt als je drie exemplaren naar binnen gewerkt hebt. Volgens bovenstaande theorie zou dit het geval moeten zijn.  Maarrrr…., het schijnt dat de zuren in een appel het lichaam juist ook weer kunnen laten geloven dat je honger hebt…

Tja, de voedingsleer zit ingewikkeld in elkaar en er wordt ook nog veel onderzoek gedaan naar voeding in het algemeen. Het is dan ook niet handig om keiharde claims te doen over de gezondheidseffechten. 

Wat ik mijn klanten aanraad is om veel te variëren qua voedingsmiddelen en de manier waarop je het klaar maakt. Een appel kun je bijvoorbeeld gewassen en ongeschild zo uit je hand eten (lekker makkelijk en snel) of verwerken in een salade met noten, bleekselderij, rozijntjes of rucola en schimmelkaasje (eens wat anders)

Afwisseling dus... Sowieso is dat goed voor je, maar ook om te voorkomen dat je dagelijks iets gezonds denkt te eten waarvan later blijkt dat dit toch niet het geval is…


Bron: Boek ‘The Science of Nutrition’ van Janice Thompson, Melinda Manore & Linda Vaughan.


door Annelien Prins 28 mei 2018
Ik zag gisteren de documantaire bij VPRO Tegenlicht – Vleeskwekers. Een interessante ontwikkeling. Ik kan eerlijk gezegd niet wachten tot ik het eerst kweekvlees worstje in mijn mond kan steken.
door Annelien Prins 30 maart 2018
Waarom en hoe jíj voor een plantaardiger en duurzamer leefpatroon zou kunnen gaan, lees je in deze blog.
door Annelien Prins 6 februari 2018
7 tips voor beeldschermgebruik bij kinderen
door Annelien Prins 31 december 2017
5 tips om je goede voornemens door te zetten
door 298dc216029ef5720e9a39c44b08214875cec80b 29 november 2017
We vergeten vaak dat wat we eten ook effect heeft op de hersenen en hoe we ons vervolgens voelen en gedragen.
door Annelien Prins 12 november 2017

Gisteren heb ik 'Lost in translation' na lange tijd nogmaals gezien. Ken je die film? Ik vind 'm prachtig! Om even bij stil te staan...

Een intelligente jonge vrouw en een wijze oudere man ontmoeten elkaar aan een bar in Tokyo. Die immense stad is sowieso al een prachtige setting voor zo'n film. Beiden begrijpen weinig van de onbekende wereld om hen heen, maar ook hun eigen leven is verwarrend. Ze ontwikkelen een intense vriendschap en de grens naar een romance is flinterdun, maar wordt niet overschreden. Ik hou daarvan. 

Het gaat om aantrekkingskracht, begrip en respect.

De scene die zich afspeelt op een bed, bezit een prachtige dialoog. Een klein fragment staat hieronder. Zij is onzeker over zichzelf. Hij luistert, geeft haar vertrouwen en het gevoel dat ze mag zijn zoals ze is. *Zucht...*

De film geeft me de inspiratie om gewoon weer blogs te gaan schrijven. Het spookte al een tijdje door mijn gedachte, maar ik had nog niet de moed om het daadwerkelijk te doen. Mijn laatste blog dateert alweer van februari 2012. Destijds realiseerde ik me het effect van internet niet zo. Ik plaatste mijn reisverhalen voor mijn collega’s, vrienden en familie. Bladie bladie bla... Kon je het op eigen tempo lezen, mocht je daar behoefte aan hebben. ;-)

In ruim 5 jaar tijd is er veel veranderd  (zoiets als '#timeflies') en is voor mij de perceptie van een blog veranderd. Ik heb genoeg ideeën en onderwerpen, maar ik denk meer na over wie en wat ik ermee wil bereiken. Klantenbinding zou mooi zijn, maar laat ik eerlijk zijn. Het is ook die doorsnee geldingsdrang, zoals we dat allemaal in bepaalde mate wel hebben. 

Ik vind het gewoon leuk om te doen, maar ook spannend.  Wie gaat het lezen, in een tijd dat er zoveel keuze is? Jij? Met mijn toekomstige blogs wil ik verrassen, informeren en inspireren, met een tikkeltje ironie. Ik wil me graag verbinden en iets toevoegen in positieve zin, al is het maar een klein beetje. 

En tja..., alle beetjes helpen!

Meer posts
Share by: